Partition of India Story : 75 वर्षांपूर्वी भारताची ब्रिटिश राजवटीतून सुटका झाली पण देशाचे दोन तुकडे झाले. शेवटी, भारत-पाकिस्तान फाळणीमागे कोणती कारणे होती, जाणून घेऊया. (india pakistan partitioned how india pakistan partitioned 75 years)
फाळणी : भारताच्या फाळणीची स्क्रिप्ट स्वातंत्र्याच्या खूप आधी लिहिली गेली होती. यामागे हिंदू आणि मुस्लिमांचे हक्क आणि राजकीय हित हे कारण दिले जाते, पण एक सत्य हेही आहे की दक्षिण आशियातील हा देश कधीही शांतता नांदू नये अशी इंग्रजांची इच्छा होती.
एकेकाळी ब्रिटीश राजवटीत भारताचे गव्हर्नर जनरल असलेले व्हाईसरॉय लॉर्ड माउंटबॅटन यांनी 3 जून 1947 रोजी भारताचे दोन तुकडे करण्याची घोषणा केली होती. एवढेच नाही तर त्यांनी संस्थानांना स्वतंत्र राहण्याचा पर्याय दिला, त्यामुळे काश्मीरची समस्या बहरली. माऊंटबॅटन यांनी काँग्रेस आणि मुस्लिम लीगच्या नेत्यांशी दीर्घ चर्चा केल्यानंतर भारताच्या फाळणीची घोषणा केली. मुस्लिम लीगचे नेते मोहम्मद अली जिना मुस्लिमांसाठी वेगळ्या देशाची मागणी करत होते.
फाळणीचा पाया असा रचला गेला
हिंदु महासभेने मोतीलाल नेहरू समितीच्या शिफारशी स्वीकारण्यास नकार दिल्याने भारताच्या फाळणीची स्क्रिप्ट 1929 मध्ये सुरू झाल्याचे इतिहासकारांचे म्हणणे आहे. किंबहुना, या समितीने इतर शिफारशींबरोबरच मध्यवर्ती विधानसभेत मुस्लिमांसाठी ३३ टक्के जागा राखीव ठेवण्याची शिफारस केली होती. हिंदू महासभेला हे मान्य नव्हते. मुहम्मद अली जिना मुस्लिमांचे प्रवक्ते झाले आणि असे अनेक मुस्लिम नेते होते जे फाळणीच्या बाजूने नव्हते. मौलाना आझाद आणि इमरत-ए-शरियाचे खान अब्दुल गफ्फार खान, मौलाना सज्जाद, मौलाना हाफिज-उर-रहमान, तुफैल अहमद मंगलोरी हे इतर अनेक होते ज्यांनी मुस्लिम लीगच्या फुटीरतावादी मानसिकतेला आणि राजकारणाला विरोध केला होता.
मुस्लिम लीग भारतातील बहुसंख्य लोकांवर वर्चस्वाचे वातावरण निर्माण करण्याचा आणि अल्पसंख्याकांना असुरक्षित ठरवत असल्याचा आरोप करत राहिली. यामागे भारत माता की जय, मातृभाषा या संदर्भात घोषणा देण्यात आल्याचे कारण हिंदू समर्थक आणि काँग्रेसमधील हिंदू महासभेच्या नेत्यांनी दिले.
गांधी-आंबेडकर करार, ज्याला पुणे करार देखील म्हणतात, 1932 मध्ये स्वाक्षरी करण्यात आली. यामध्ये बहुजनांसाठी जागा राखीव ठेवण्याची चर्चा होती. त्यामुळे उच्चवर्णीयांव्यतिरिक्त मुस्लिमांचीही अस्वस्थता वाढली. दुसरीकडे, बंगालमध्ये हिंदू-मुस्लिम संघर्ष वाढला, ज्यामुळे देशाच्या फाळणीचे आणखी एक कारण निर्माण होऊ लागले. 1905 मध्ये धर्माच्या आधारावर राज्याची फाळणी झाली तेव्हा बंगालमध्ये हिंदू-मुस्लिम संघर्षाचा पाया ब्रिटिशांनी घातला.
इतिहासकारांनी काय लिहिले
झोया चॅटर्जी या इतिहासकाराने लिहिले आहे की, "पूर्व बंगालमध्ये फजल-उल-हकच्या 'कृषी प्रजा पार्टी'चा प्रभाव वाढला आणि पूना करारानंतर 'बहुजनां'साठी जागा राखून ठेवल्या गेल्या, त्याचा परिणाम असा झाला की वरचे वर्चस्व वाढले. जातीय हिंदूंचा ऱ्हास होऊ लागला. याची कल्पनाही केली नव्हती. परिणामी बंगालच्या सज्जनांनी इंग्रजांना विरोध करण्याऐवजी मुस्लिमविरोधी भूमिका घेण्यास सुरुवात केली.
विल्यम गॉल्ड या इंग्रजी लेखकाने लिहिले आहे की, उत्तर प्रदेशमध्ये काँग्रेस नेते पुरुषोत्तम दास टंडन, संपूर्णानंद आणि गोविंद बल्लभ पंत यांचा कल हिंदू धर्माकडे होता, त्यामुळे मुस्लिम एकाकी वाटू लागले होते. अनेक इतिहासकारांच्या मते, 1937 मध्ये जेव्हा काँग्रेसच्या नेतृत्वाखाली सरकार स्थापन झाले तेव्हा हिंदू आणि मुस्लिम दोन्ही बाजूचे लोक सत्तेतील मोठा वाटा बळकावण्यासाठी सक्रिय झाले. त्यामुळे दोन्ही पंथांमधील संबंध कटू झाले. 1940 मध्ये, मुस्लिमांचा काँग्रेसशी भ्रमनिरास झाला कारण ते एकाकी वाटले. जिना यांनी याचा फायदा घेण्यासाठी कोणतीही कसर सोडली नाही. या नाजूक परिस्थितीत जीनांनी आपले राजकारण चमकवले.
हिंदू-मुस्लिम संघर्षाच्या आगीत इंग्रज आग ओकत राहिले. १९४२ मध्ये भारत छोडो आंदोलनामुळे काँग्रेसच्या जवळपास सर्वच मोठ्या नेत्यांना तुरुंगात टाकण्यात आले, तेव्हा मुस्लीम लीग आणि हिंदू महासभेच्या सत्तालोभी घटकांना अधिक सक्रिय होण्याची संधी मिळाली.
जेव्हा ब्रिटिश संसदेत डिकी बर्ड योजना मंजूर झाली
3 जून 1947 रोजी माउंटवॅटनने भारताच्या फाळणीची योजना मांडली. 18 जुलै 1947 रोजी ब्रिटिश संसदेत माउंटवॉटनची योजना मंजूर झाली. भारताच्या फाळणीसाठी माउंटवॉटनची योजना 'डिकी बर्ड प्लॅन' म्हणूनही ओळखली जाते. माउंटवॉटन म्हणाले की, भारताची राजकीय समस्या सोडवण्यासाठी शेवटचा पर्याय म्हणजे फाळणी.
या माणसाने सीमारेषा आखली होती
अचानक ब्रिटनमधून सिरिल रॅडक्लिफ नावाच्या एका इंग्रजाला या जमिनीचे विभाजन करण्यासाठी बोलावण्यात आले. ही व्यक्ती यापूर्वी कधीही भारतात आली नव्हती. या व्यक्तीला भारताची संस्कृती, पार्श्वभूमी आणि लोकांबद्दल काहीच माहिती नव्हती, असं म्हटलं जातं. पंजाब कुठे आहे आणि बंगाल कुठे आहे हेही त्यांना माहीत नव्हते. रॅडक्लिफने भारत आणि पाकिस्तान यांच्यातील सीमारेषा आखली. 17 ऑगस्ट 1947 रोजी भारत-पाकिस्तानच्या सीमारेषेला रॅडक्लिफ लाइन असे नाव देण्यात आले.
125 दशलक्ष लोक विस्थापित झाले
फाळणीनंतर लाखो लोक आपल्याच देशात निर्वासित झाले. सुमारे 1.25 कोटी लोकांना त्यांची जागा सोडून विस्थापित व्हावे लागले. यादरम्यान मोठ्या प्रमाणावर जातीय दंगली झाल्या, ज्यात मृतांची संख्या मोजली गेली नाही. मात्र, स्वातंत्र्याच्या घोषणेपूर्वी तुरळक दंगली सुरू झाल्या. फाळणीनंतर लाखो लोकांना त्यांच्या पूर्वजांची जमीन पायी आणि बैलगाडीच्या सहाय्याने सोडावी लागली, तर रेल्वेच्या छतावरही पाय ठेवायला जागा नाही.
